Zonnepark Haarweg: goede procesorde weegt zwaarder dan bescherming steenuilen

De Raad van State heeft het beroep van vereniging Mooi Wageningen tegen de vergunning voor een zonnepark aan de Wageningse Haarweg ongegrond verklaard. Op zichzelf is dat feit nauwelijks nieuwswaardig, want bijna alle beroepen tegen zonneparken falen. Meestal worden beroepen afgewezen, omdat de aangevoerde bezwaren voor de formele procedure niet ter zake doen. Dat geldt bijvoorbeeld voor verwijzingen naar lege daken die eerst gebruikt zouden moeten worden en de verstedelijking en/of aantasting van het landschap. Dat lot valt ook het beroep van de Wageningse bezwaarmakers ten deel, waar wordt aangevoerd dat de gemeente de bijdrage van het betreffende zonnepark aan de verduurzaming overschat. Immers, ook al valt die bijdrage lager uit, het blijft toch een bijdrage, aldus de Raad. Zo gemakkelijk komt de gemeente echter niet weg met het tweede argument dat de vereniging aandraagt.

Enkele jaren terug heeft de gemeente de mogelijkheid gecreëerd om een nieuwe woonwijk te bouwen in het leefgebied van de streng beschermde steenuil. Ter compensatie zijn toen een aantal weilanden aangewezen die als nieuw leefgebied zouden worden ingericht. Juist in dat gebied wil de gemeente nu een zonnepark toestaan. In een quickscan van de initiatiefnemer wordt gesteld dat het zonnepark voor steenuilen geen problemen zou moeten geven. In een nadere schriftelijke toelichting en vooral tijdens de zitting, liet een steenuilen-deskundige geen spaan heel van die quickscan. Een steenuil moet namelijk al vliegend prooidieren kunnen vangen en dat vliegen tussen zonnepanelen is onmogelijk. Op die aantijgingen had de gemeente ter zitting nauwelijks een weerwoord en dat rekent de Raad de bezwaarmakers zwaar aan. De late inbreng van de inhoudelijke onderbouwing dat het zonnepark het leefgebied van de steenuil aantast, is volgens de Raad in strijd met een goede procesgang. Daarom laat de Raad het argument buiten beschouwing en wijst het beroep af.