Wetsvoorstel: wonen in de slagschaduw van windturbines moet kunnen

Volgens de afspraken in het Energieakkoord moet in 2020 het opgestelde vermogen voor windenergie 6000 MW bedragen. Dat gebeurt door uit te gaan van grootschalige windprojecten, geconcentreerd in gebieden die daar het meest geschikt voor zijn. Zo moet in Flevoland, locatie Zeewolde, een park van 300 MW worden gerealiseerd. Het gebied is echter ook aangewezen om de woningnood in de Randstad te verlichten. De gemeente Almere wil in het plangebied Oosterwold 15.000 woningen laten bouwen. Hoe die woningen gebouwd worden, wil de gemeente aan particulieren overlaten.  Beide grootschalige plannen gaan echter niet goed samen. Een deel van de geplande 91 turbines zal slagschaduw veroorzaken in het geplande woongebied. In het Activiteitenbesluit worden grenzen gesteld aan de duur en aan het aantal malen dat slagschaduw op ‘gevoelige objecten’ mag vallen. Woningen behoren tot zulke gevoelige objecten als er ook werkelijk ramen zitten waar die schaduw op kan vallen. Normaliter kunnen windexploitanten goed uit de voeten met de beperkingen. Echter, bij het geplande woongebied doet zich een bijzonder probleem voor. De particulieren mogen namelijk zelf bepalen hoe ze hun huizen bouwen en waar wel of geen ramen komen. Dat maakt het voor de exploitant van de windturbines extreem lastig om aan de voorschriften uit het Activiteitenbesluit te voldoen. Daarom wil de regering voor windpark Zeewolde het probleem met slagschaduw anders aanpakken dan gebruikelijk. Op grond van de zogeheten Crisis en herstelwet wil de regering voor slagschaduw het Activiteitenbesluit niet van toepassing verklaren. In plaats daarvan kan de gemeente Almere enige beperkingen opleggen via het bestemmingsplan, maar de belangrijkste maatregelen zouden de bewoners zelf kunnen treffen. Bij het ontwerp van het huis en bij de inrichting van de gebruiksruimtes, zullen de bewoners dan rekening moeten houden met slagschaduw.