Wetsvoorstel inframarginale elektriciteitsheffing ongebruikelijk en niet wenselijk

Najaar 2022 was het alle hands aan dek. Energieprijzen gingen door het dak en eindverbruikers werden geconfronteerd met torenhoge rekeningen. De regering greep in met een vast bedrag per maand, een prijsplafond voor huishoudens en regelingen voor energie-intensieve MKB-bedrijven. Ter dekking van de tientallen miljarden euro’s aan steun, stuurde de EU aan op het belasten van partijen die juist profiteerden van de hoge energieprijzen en dan vooral de exploitanten van zonne- en windparken. Deze zogenaamde inframarginale productiemiddelen maken niet of nauwelijks kosten bij de productie van elektriciteit, terwijl door de energiecrisis de elektriciteit wel voor extreem hoge prijzen op de markt kon worden verkocht. In de periode 1 december 2022 tot en met 30 juni 2023 moesten die windfall profits op last van de EU worden afgeroomd. De Nederlandse regering legde de lat op 130 EUR/MWh en inkomsten daarboven werden met 90% belast. De heffing moest zowat met onmiddellijke ingang worden toegepast. Daarom werd besloten om de wettelijke grondslag voor de heffing te zijner tijd met terugwerkende kracht tot 1 december 2022 te laten ingaan. De Afdeling advisering van de Raad van State heeft dat wetsvoorstel gewikt en gewogen en te licht bevonden. De Raad tilt onder andere zwaar aan het feit dat de betreffende heffingsperiode al lang en breed is verstreken voordat de wet van kracht wordt. Dat is in het Nederlandse fiscale stelstel ongebruikelijk en ongewenst. Bovendien vindt de Raad dat in de toelichting meer aandacht moet worden besteed aan de bijzondere omstandigheden die aan het wetsvoorstel ten grondslag liggen.