Tegenwind voor windenergie op land

In 2013 werden in het Energieakkoord ambitieuze doelen vastgesteld voor windenergie ter land en op zee. In 2020 zou maar liefst 6000 MW windvermogen op land duurzame elektriciteit produceren, een verdrievoudiging van de 2000 MW die in 2013 draaide. Verhoudingsgewijs was de doelstelling voor wind op zee nog ambitieuzer: 4450 MW in 2023, ruim het viervoudige van de kleine 1000 MW die destijds op zee draaide of reeds in aanbouw was. Sinds het 600 MW windpark Gemini in 2016 in gebruik werd genomen, zijn er geen nieuwe turbines op zee meer bij gekomen. Wel zijn inmiddels via tenders vergunningen voor de bouw van een kleine 3700 MW wind op zee verstrekt waarmee het doel voor wind op zee in zicht komt, zij het dat de streefdatum mogelijk niet wordt gehaald. Voor wind op land is het perspectief minder gunstig.

Volgens Compendium van de Leefomgeving draaide eind 2018 slechts 3400 MW wind op land. Dat vermogen is in 2018 slechts met 190 MW toegenomen. Flevoland levert met 1200 MW de grootste bijdrage aan het opgesteld vermogen wind op land. Daarmee zit de provincie ook dicht bij de eigen 2020 doelstelling van 1391 MW. Ook Zeeland zit met 514 MW opgesteld windvermogen dicht bij de eigen doelstelling van 571 MW. Deze provincies vormen daarmee een uitzondering, want bij de overige provincies is de kloof tussen opgesteld vermogen en doelstelling behoorlijk groot. Voor de provincie Zuid-Holland is de achterstand zelfs reden om in het kersverse coalitieakkoord vast te leggen dat er enkele jaren extra worden uitgetrokken om het doel voor wind op land te halen.