Oproep tot heroverweging nut van subsidie voor bijstoken van biomassa

De stikstofproblematiek dwingt tot het maken van keuzes want, “niet alles kan”. In het eerste rapport met korte termijn beleidsaanbevelingen, pleit het Adviescollege Stikstofproblematiek daarom onder andere voor verlaging van de maximum snelheid en het aanpakken van verouderde stalsystemen in en nabij Natura 2000-gebieden. Ook in de industrie moeten maatregelen worden genomen om de uitstoot van stikstofoxides omlaag te brengen. Provincies moeten in kaart brengen waar en hoe de industrie de meeste reductie van stikstofneerslag in natuurgebieden kan realiseren en daar het beleid op afstemmen. Daarbij rekent de commissie elektriciteitscentrales tot de sector industrie. Op zichzelf is dat niet bijzonder, maar wel opmerkelijk is de aandacht voor de rol van biomassa bij de energieproductie.

De commissie hekelt kleinere, specifieke biomassacentrales in wijken en steden die momenteel worden ontwikkeld, omdat er zelden sprake is van maatregelen die de vervuiling tegen gaan. Bovendien is het onvoldoende duidelijk of deze installaties aan dezelfde emissie-eisen worden onderworpen als gelden voor de grote energiecentrales. Desondanks neemt de commissie vooral de biomassa-bijstook in kolencentrales op de schop. Hoewel de sector nauwelijks bijdraagt aan de stikstofproblematiek, roept de commissie de regering wel op om de subsidie voor biomassa-bijstook te heroverwegen. Niet zozeer vanwege de stikstofproblematiek, maar vanwege de duidelijke reductie van de CO2-uitstoot die kan worden bereikt door biomassa-bijstook te staken. De commissie gaat klaarblijkelijk voorbij aan de politieke afspraak om CO2-emissie van biomassa als klimaatneutraal te beschouwen. In plaats daarvan telt voor dit advies blijkbaar de fysieke CO2-uitstoot, die bij verbranding van biomassa hoger is dan bij gebruik van steenkool en zelfs veel hoger dan bij aardgas.