Groengas met een luchtje

Nederland kampt al decennialang met mestoverschotten en zoekt oplossingen vooral in de hoek van technische innovaties. Mestvergisting gooit daarbij hoge ogen, omdat de productie van biogas uit mest ook bijdraagt aan de energietransitie en bovendien een restproduct (digestaat) levert waarmee de behoefte aan kunstmest kan worden teruggedrongen. Een probleem daarbij is wel dat de energetische waarde van zuivere mest laag is en mono-mestvergisters daarom relatief duur zijn. Door naast mest ook afval uit bijvoorbeeld de voedingsmiddelenindustrie te gebruiken, kan de energetische waarde worden opgekrikt. Deze zogeheten co-mestvergisters leveren meer bio-gas op tegen lagere kosten dan mono-mestvergisters.

Helaas blijkt regelmatig dat co-mestvergisters ook aantrekkelijk zijn om allerlei problematische afvalstromen zoals slachtafval of chemisch afval te laten verdwijnen. Ondanks pogingen van de overheid om grip te krijgen op de afvalstromen die in de co-vergisters worden ingezet, hebben de drie Noordelijke provincies vastgesteld dat bij 27 van de 34 mestvergisters te veel zware metalen zoals koper en zink in het zogeheten digestaat is aangetroffen. Opvallender nog is dat bij 23 bedrijven sporen van amfetaminen zijn aangetroffen. Dat kan erop duiden dat criminelen de vergisters gebruiken om drugsafval te laten verdwijnen. De omgevingsdiensten onderzoeken nu hoe de drugs in het digestaat terecht zijn gekomen. Totdat er meer duidelijkheid is, mag het digestaat niet worden verwerkt, waardoor de vergisters mogelijk moeten worden stilgelegd.