Beschermingsclausule Warmtewet eindelijk van kracht

De ontstaansgeschiedenis van de Warmtewet is bijzonder te noemen. Vooral vanwege de tegenstrijdige doelstelling die de indieners wilden bereiken: bescherming van afnemers (dus lage tarieven) en stimuleren investeringen in warmtenetten (waarvoor hoge tarieven nodig zijn). Dat leidde tot jarenlange discussies. Het document dat in 2013 uiteindelijk tot wet werd verheven, week behoorlijk af van het initiatiefvoorstel dat de heren Samsom en Ten Hoopen tien jaar eerder als initiatiefwet hadden ingediend. Dat het allemaal zo lang geduurd heeft, kwam onder andere door het feit dat met warmtelevering nauwelijks wat te verdienen viel. Weliswaar is warmtelevering voor de afnemers duur, maar dat komt door hoge kosten, niet door hoge winsten. De beoogde bescherming van warmteafnemers tegen uitbuiting door warmteleveranciers die woekerwinsten zouden boeken, werd zelfs niet eens van kracht verklaard. De koppeling van warmtetarieven aan gasprijzen volstond als bescherming voor warmteafnemers.

Echter, in de afgelopen jaren heeft de overheid de belasting op gas voor kleinverbruikers bijzonder fors verhoogd. Via de gaskoppeling, werkt dat ook door in de warmtetarieven. De karige winsten van voorheen kunnen daardoor tot het verleden gaan behoren. Daarmee is niet gezegd dat dat ook gebeurt, want minister Wiebes heeft de Tweede Kamer laten weten dat de grote warmteleveranciers hun 2020 tarieven 8 tot 12 % lager hebben gehouden dan de maximum tarieven die de toezichthouder heeft gepubliceerd. Het is volgens Wiebes echter in ieders belang dat er meer transparantie komt over kosten en winsten van warmtelevering. Daarom zal artikel 7, lid 2 t/m 4 eindelijk van kracht worden verklaard. Toezichthouder ACM moet dan een methode ontwikkelen om tarieven te kunnen beperken zodat de winsten van warmteleveranciers niet hoger uitvallen dan redelijk. Een bijkomend voordeel van zo’n methode is dat die ook meteen gebruikt kan worden voor de nieuwe Warmtewet waar Wiebes aan werkt.